تاریخ : جمعه 93/12/1
توسط : افشین شجاع مقدم

فضیلت علم بر ثروت

العلم خیر من المال، العلم یحرسک، و انت تحرس المال، و المال تنقصه النفقه و العلم یز کو على الأنفاق، و صنیع المال یزول بزواله.

ترجمه:

دانش، از مال دنیا بهتر است، زیرا دانش نگهبان توست، ولى مال را تو باید نگهبانى کنى. مال دنیا با بخشش کاسته میشود، ولى دانش، براثر بخشش، رشد و فزونى مى‏یابد، و آنچه با مال دنیا ساخته و پرداخته شده و بدست آمده، با تمام شدن مال، از بین میرود.

شرح:

علیه‏ السلام، بارها در سخنان خود، دانش را با مال دنیا مقایسه فرموده، و همواره دانش را برتر و گرانبهاتر شمرده است. در این کلام ارزنده نیز، امیرمؤمنان (ع)، از برترى دانش نسبت به مال دنیا سخن مى‏گوید، و در این مورد سه دلیل بیان مى‏فرماید:

ادامه مطلب...




برچسب ها : علم  ,

تاریخ : جمعه 93/12/1
توسط : افشین شجاع مقدم

زندگى دنیوى دلیل زندگى اخروى

عجبت لمن أنکر النشاه الاخرى و هویرى النشاه الاولى

ترجمه:

در شگفتم، از کسیکه زندگى این دنیا را مى‏بیند، و باز زندگى دنیاى دیگر (آخرت) را قبول ندارد.

شرح:

کسیکه با درک و دانائى، در زندگى این دنیا نظر کند، سراسر دنیا را، پر از نشانه‏ هایى خواهد دید که از قدرت آفرینش خداوند حکایت مى‏کنند. و کسیکه قدرت آفرینش خداوند را، با عقل و بینش برسى کند، هرگز مسئله آخرت و زندگى پس از مرگ را انکار نخواهد کرد.

اگر ما، با دقت و شعور و انصاف، به دنیاى خود نگاه کنیم، به روشنى مى‏بینیم که انسان و حیوان و گیاه، و بالاخره تمام موجودات زنده این دنیا، از ((نیستى)) به وجود آمده‏ اند. پس خداوند که قادر بوده است این زندگى و این همه موجودات زنده را، از((نیستى)) به ((هستى)) بیاورد، باز هم قدرت آن را خواهد داشت که پس از مرگ و نابودى این موجودات، یکبار دیگر آنها را زنده کند.

اگر در زندگى انسان دقت کنیم، از یک نظر، خواهیم دید که خداوند، در همین دنیا هم، ریشه و اصل زندگى انسانها را دل خاک قرار داده، و در وقت لزوم، افراد بشر را، از خاک به وجود آورده است.

ادامه مطلب...




برچسب ها : دنیا  ,

تاریخ : جمعه 93/12/1
توسط : افشین شجاع مقدم

نوستالژیک
شعر خاطره انگیز شهر و روستا کلاس اول....

خوشا به حالت ای روستایی!
چه شاد و خرم چه با صفایی

در شهر ما نیست جز داد و فریاد
خوشا به حالت که هستی آزاد

در شهر ما نیست جز دود ماشین        
دلم گرفته از آن از این

ای کاش من هم پرنده بودم
با شادمانی پر می گشودم

می رفتم از شهر به روستایی
آنجا که دارد آب وهوایی