گوشه ای از شخصیت صدیقه کبری بانوی بزرگ اسلام
در میان مومنان و پیشوایان دینی فقط یک نفر«اصبر الصابرین» لقب گرفته است و آن، امیرمومنان علی بن ابیطالب (ع) است.
در زیارت او یکی از عناوین این است: «السلام علیک یا اصبر الصابرین» چرا ایشان اصبر الصابرین است؟
پاسخ این سوال از کلام خود حضرت روشن میشود که فرمود: «صبر کردم در حالی که خار در چشم و استخوان در گلو داشتم».
آیا در عالم کسی دیده شده که هم خار در چشمش خلیده باشد و هم استخوان در گلویش گیر کرده باشد و با این دو حال صبر کند، اما همین مرد بزرگ و همین «اصبر الصابرین» در هنگام شهادت فاطمه (س) طاقتاش تاب شد.
شگفتا، مردی که در مشکلات سنگین روزگار و حوادث تلخ و ناگوار دوران خود و در میدانهای جنگ و جهاد، خم به ابرو نیاورده بود، درشب شهادت فاطمه (س) آن چنان بیتاب شد که خطاب به پیامبر (ص) عرض میکند:
ای رسول الله من در مرگ دخترت فاطمه، صبرم تمام شد، چرا که باید او را به طرز پنهانی دفن کنم و تنها او را در قبر بگذارم: «قل یا رسول الله عن صفیتک صبری و رقی عنها تجلدی».
برچسب ها : فاطمه (س) ,
