نیمه شب تابوت را برداشتند
بار غم بر شانه‌ها بگذاشتند
هفت تن، دنبال یک پیکر، روان
وز پی آن هفت تن، هفت آسمان
این طرف، خیل رُسُل دنبال او
آن طرف احمد به استقبال او
ظاهراً تشییع یک پیکر ولی
باطناً تشییع زهرا و علی
امشب ای مَه، مهر ورزو، خوش بتاب
تا ببیند پیش پایش آفتاب
ادامه مطلب...
هنوز هم «عطر شهادت» از ورای سالهای دور، به مشام می رسد. هنگامی که از «دفاع مقدس» یاد می شود، یاد حماسه سازان میدان های شرف و عزت، جان را لبریز از افتخار و مباهات می کند.
آنان که عطر معنویت و صفا را در سنگرهای مقاومت و خط مقدم جهاد می پراکندند، آنان که «صلابت» و «عطوفت» را درهم می آمیختند، آنان که ترکیبی از «اشک و آهن» و «خشم و عاطفه» بودند، مزه خوب و طعم خوش «جهاد» و «عرفان» را چشیده بودند، «شور» و «شعور» را با هم داشتند.
یادشان بلند و ماندگار بود؛ آنان که در سایه فداکاری و جان نثاری، «خط جهاد و شهادت» را بر بام بلند آسمان و در دفتر ماندگار تاریخ و دیباچه عشق، رسم می کردند.
نگهبان مشعل های نورانی حق بودند و مرزبان حریم مکتب و میهن.
با دلی روشن و پرباور، در میدان جنگ، اهل «محراب نماز» و «سنگرهای دعا» بودند. شوق بندگی و عشق پرستش، در کنار روح حماسی و شور حمله و شجاعت رزم، به آنان شیوه ای علوی و روحی حسینی بخشیده بود و چاشنی سلاح رزمشان ایمان و عقیده بود، نه باروت !
ادامه مطلب...
برچسب ها :
یاد شهدا ,
خطبه حضرت زهرا برای کسانی که حق شوهرش را غصب کردند!!
خطبه آن حضرت برای مردمی که حق شوهرش را غصب کردند روایت شده: بعد از رحلت پیامبر و غصب شدن ولایت وصی آن حضرت، عمر شمشیر به کمر بسته و دور شهر مدینه میچرخید و میگفت: با ابوبکر بیعت شده است، بشتابید به بیعت کردن با او،
مردم از هر طرف برای بیعت میآمدند، چند روز که گذشت همراه با گروه کثیری به در خانه حضرت علی علیهالسلام آمده و خواستار خروج ایشان از منزل شد، ایشان امتناع کرد، عمر خواستار هیزم و آتش گردید و گفت: سوگند به کسی که جان عمر در
اختیار اوست یا خارج میشود یا او را با تمامی اهل خانه آتش میزنم- تا آنجا که گوید:
حضرت فاطمه علیهاالسلام بسوی ایشان آمده و کنار درب خانه ایستاد و فرمود: ملتی را همانند شما نمیشناسم که اینگونه عهدشکن و بد برخورد باشند، جنازه رسول خدا را در دست ما رها کردید و عهد و پیمانهای میان خود را بریده و فراموش نمودید،
و ما را به فرمانروائی نرسانده و حقّی را برای ما قائل نیستید، گویا از حادثه روز غدیرخم آگاهی ندارید.
سوگند بخدا که پیامبر در آن روز ولایت حضرت علی علیهالسلام را مطرح کرد و از مردم بیعت گرفت تا امید شما فرصت طلبان را قطع نماید، ولی شما رشته های پیوند معنوی میان خود و پیامبر را پاره کردید، این را بدانید که خداوند در دنیا و آخرت بین ما و
شما داوری خواهد کرد.
منبع: سایت http://akhlagh.ne
خطبه حضرت زهرا در جمع زنان مهاجر و انصار
خطبه آن حضرت در بیماریش برای زنان مهاجرین و انصار سوید بن غفله گوید: هنگامی که حضرت فاطمه علیهاالسلام بیمار شد، به همان بیماری که در اثر آن از دنیا رفت، زنان مهاجرین و انصار به عیادت ایشان آمده و گفتند: ای دختر پیامبر خدا با این
بیماری حالت چطور است؟
آن حضرت حمد و سپاس الهی را گفته و برپدرش درود فرستاد و فرمود: بخدا سوگند صبح کردم در حالی که نسبت به دنیای شما بیمیل و نسبت به مردان شما ناراحتم، آنان را از دهان خویش بدور افکنده، و بعد از شناخت حالشان به آنان بغض ورزیدم،
پس چه زشت است کندی شمشیرها و سستی بعد از تلاش و سر بر سنگ خارا زدن، و شکاف نیزهها وفساد آراء و انحراف انگیزهها، و چه زشت است ذخیرههائی که پیش فرستادند، و خداوند بر آنان خشم گرفته و در عذاب جاودانه خواهند بود، بدون
شک مسئولیت این عمل بعهده ایشان بود و سنگینی آن بدوششان است، و ننگ و عارش دامنگیرشان میگردد، پس این شتر بینی بریده و زخم خورده باشد، و گروه ستمکاران از رحمت الهی بدورند.
ادامه مطلب...
برچسب ها :
خطبه حضرت زهرا در جمع زنان مهاجر و انصار ,
خطبه فدکیه حضرت زهرا در مسجد
(1) خطبه آن حضرت بعد از غصب فدک روایت شده: هنگامی که ابوبکر و عمر تصمیم گرفتند فدک را از حضرت فاطمه علیهاالسلام بگیرند و این خبر به ایشان رسید، لباس بتن کرده و چادر بر سر نهاد، و با گروهی از زنان فامیل و خدمتکاران خود بسوی
مسجد روانه شد، در حالیکه چادرش به زمین کشیده میشد، و راه رفتن او همانند راه رفتن پیامبر خدا بود، بر ابوبکر که در میان عدهای از مهاجرین و انصار و غیر آنان نشسته بود وارد شد.
در این هنگام بین او و دیگران پردهای آویختند، آنگاه ناله ی جانسوز از دل برآورد که همه مردم بگریه افتادند و مجلس و مسجد بسختی به جنبش درآمد.
سپس لحظهای سکوت کرد تا همهمه مردم خاموش و گریه آنان ساکت شد و جوش و خروش ایشان آرام یافت، آنگاه کلامش را با حمد و ثنای الهی آغاز فرمود و درود بر رسول خدا فرستاد، در اینجا دوباره صدای گریه مردم برخاست، وقتی سکوت برقرار
شد، کلام خویش را دنبال کرد و فرمود: حمد و سپاس خدای را برآنچه ارزانی داشت، و شکر او را در آنچه الهام فرمود، و ثنا و شکر بر او بر آنچه پیش فرستاد، از نعمتهای فراوانی که خلق فرمود و عطایای گستردهای که اعطا کرد، و منّتهای بیشماری که
ارزانی داشت، که شمارش از شمردن آنها عاجز، و نهایت آن از پاداش فراتر، و دامنه آن تا ابد از ادراک دورتر است، و مردمان را فراخواند، تا با شکرگذاری آنها نعمتها را زیاده گرداند، و با گستردگی آنها مردم را به سپاسگزاری خود متوجّه ساخت، و با دعوت
نمودن به این نعمتها آنها را دو چندان کرد .
ادامه مطلب...
برچسب ها :
خطبه فدکیه حضرت زهرا(س) ,
مقام حضرت فاطمه در شب شهادت اش
در شب دفن فاطمه (س) گوشهای از شخصیت آن بانوی بزرگوار به عالم بشریت شناسانده شد.
علی (ع) بزرگ مردی بود که جنگها و شمشیرها و ناملایمات زندگی در او هراسی به وجود نیاورد اما غصه مرگ فاطمه، کمر او را شکست، چون او میدانست که فاطمه که بود.
دقت در تعبیرات حضرت (ع) نکته های عمیقی به ما می آموزد، ایشان بر جنازه فاطمه زهرا (س) نماز خواند، سپس دستها را به سوی آسمان بلند کرد و فریاد زد که: «هذه بنت نبیک فاطمه اخرجتها من الظلمات الی النور؛ پروردگارا، این فاطمه، دختر
پیامبر تو است که او را از ظلمات به سوی نور بردی.»
گفته اند که: تا علی (ع) این سخن را گفت زمین به اندازه یک میل در یک میل، نور باران شد و بدن فاطمه را در بر گرفت.
در واقع، خداوند سبحان، خواست به علی (ع) پاسخ دهد که فاطمه (س) به همان نوری رسیده که تو از آن سخن میگویی. میدانیم که «انا لله و انا الیه راجعون» برای همه است، اما برای فاطمه«الی النور» است، و این که علی (ع) به
خدا عرض کرد: تو فاطمه را از ظلمات دنیا به سوی نور، سوق دادی منظورش آن نوری است که در آیه شریفه «الله نور السموات والارض» آمده است.
گوشه ای از شخصیت صدیقه کبری بانوی بزرگ اسلام
در میان مومنان و پیشوایان دینی فقط یک نفر«اصبر الصابرین» لقب گرفته است و آن، امیرمومنان علی بن ابیطالب (ع) است.
در زیارت او یکی از عناوین این است: «السلام علیک یا اصبر الصابرین» چرا ایشان اصبر الصابرین است؟
پاسخ این سوال از کلام خود حضرت روشن میشود که فرمود: «صبر کردم در حالی که خار در چشم و استخوان در گلو داشتم».
آیا در عالم کسی دیده شده که هم خار در چشمش خلیده باشد و هم استخوان در گلویش گیر کرده باشد و با این دو حال صبر کند، اما همین مرد بزرگ و همین «اصبر الصابرین» در هنگام شهادت فاطمه (س) طاقتاش تاب شد.
شگفتا، مردی که در مشکلات سنگین روزگار و حوادث تلخ و ناگوار دوران خود و در میدانهای جنگ و جهاد، خم به ابرو نیاورده بود، درشب شهادت فاطمه (س) آن چنان بیتاب شد که خطاب به پیامبر (ص) عرض میکند:
ای رسول الله من در مرگ دخترت فاطمه، صبرم تمام شد، چرا که باید او را به طرز پنهانی دفن کنم و تنها او را در قبر بگذارم: «قل یا رسول الله عن صفیتک صبری و رقی عنها تجلدی».
